In 1991 voerde Kantoor van Limpt een procedure over de aftrek van de hypotheekrente van een in België woonachtige Nederlandse ambtenaar, nog vóór het verdrag van Maastricht geëffectueerd was. De Belastingdienst was destijds van mening, dat de ambtenarenwetgeving uitsluitend van toepassing was voor medewerkers van ambassades, consulaten, NAVO, EU, VN, etc. In deze procedure kreeg het kantoor toen gelijk op alle aftrekposten, uitgezonderd de eigen woning. Voor deze post werd wel het deel van de Premieheffing Volksverzekeringen geaccepteerd.
Aftrekposten
Op grond van antidiscriminatiewetbepalingen in de Nederlandse grondwet en EU-wetgeving werd een artikel in het NederBelgischMagazine gepubliceerd over de aftrek hypotheekrente. Het advies was destijds om de hypotheekrente en alle overige aftrekposten te claimen. Een tweede advies was om bezwaar te maken bij afwijzing van de aftrekposten en desnoods in beroep te gaan tegen de uitspraak, dan wel zich te conformeren aan toekomstige uitspraken.
Na de uitspraak in het arrest Schumacker werden al deze aftrekposten geaccepteerd, uitgezonderd de aftrek eigen woning. Cliënt Vanderheijden is in beroep gegaan tegen de aanslag over het jaar 1994, een in België wonende Belg, die in Nederland werkzaam was. In de procedure werd gelijke behandeling geclaimd wegens discriminatie op grond van een publiekrechtelijke versus een privaatrechtelijke dienstbetrekking. In 2004 volgde de uitspraak: “Er is weliswaar sprake van discriminatie, maar de inspecteur heeft terecht de ambtenarenwetgeving toegepast in de vergelijkende rechtszaak van 1991”. Een opmerkelijke uitspraak en er werd beroep aangetekend. De ambtenarenwetgeving stond op gespannen voet met de antidiscriminatiewetgeving.
Europees Hof
In 2006 verzocht het Hof in deze zaak te conformeren aan een al lopende procedure voor het Europees Hof in de zaak Renneberg. Cliënt Vanderheijden antwoordde hieraan gevolg te willen geven, wanneer de zaak één op één gelijk was. In oktober 2008 won de heer Renneberg zijn zaak. Maar de heer Renneberg was een ambtenaar en de twee rechtszaken waren dus niet identiek. Uiteindelijk is cliënt Vanderheijden, na nog wat onduidelijkheid over de WOZ-waarde, op woensdag 6 januari 2010 op alle punten in het gelijk gesteld. Het vonnis moet nog wel gepubliceerd worden, maar dit is slechts een kwestie van tijd. Hiermee behoort het onderscheid in fiscale behandeling tussen enerzijds Nederbelgen en Belgische grensarbeiders en anderzijds ambtenaren betreffende aftrekposten tot het verleden.
Iedereen die over de periode 1990 tot en met 2000 de aftrek eigen woning geclaimd heeft en welke is afgewezen, kan nu op grond van deze uitspraak alsnog herziening van deze aanslagen vragen. De Belastingdienst Buitenland beschikt nog steeds over deze gegevens.
Blunder Nederlandse belastingdienst
Eenieder die emigreert, krijgt een M-biljet uitgereikt. Inkomsten en aftrekposten moeten in het jaar van emigratie gesplitst worden in de periode tót verhuisdatum en vanáf deze datum. De Nederlandse belastingdienst voert deze verhuisdatum in in hun computersysteem en de daarop volgende jaren wordt automatisch C-biljetten uitgereikt.
Maar de computers van de Nederlandse Belastingdienst werken niet altijd zoals het hoort. Iedereen die in 2007 uit Nederland is geëmigreerd (123.000 in totaal, een kleine 15.000 naar België) heeft voor 2007 een M-biljet gehad en zou voor 2008 een C-biljet hebben moeten krijgen. Maar de computers hebben de datum van verhuizing niet verwerkt. Volgens het systeem wonen deze personen nog steeds in Nederland en de emigranten hebben volgens het systeem het verkeerde biljet – het C biljet – ingediend. De emigranten of adviseurs worden aansprakelijk gesteld voor hun fouten en de Belastingdienst verzoekt alsnog het juiste biljet in te dienen. Uiteraard leidt het rechtzetten van de fout nog tot een hoop werk en de nodige ergernis. De eerste kennismaking met de Belastingdienst Buitenland was voor de kersverse emigranten een bijzondere.
hits=2= / id=1671=