Wederom een (feitelijke) procedure over de vraag waar iemands fiscale woonplaats is gelegen. Meestal gaat de discussie dan om een belastingplichtige die de stelling inneemt dat deze niet in Nederland woont, terwijl de belastingdienst van mening is dat de woonplaats wel Nederland is. In dit geval was het omgekeerd. Voor de belastingplichtige was woonplaats Nederland van belang, omdat ze dan de hypotheekrente van haar woning in aftrek kon brengen.
Het gaat om een vrouw die in 2005 eigenaar is van een woning in Nederland, die door haar ook als postadres werd gebruikt. Zij heeft ook een woning in het buitenland. Volgens de inspecteur, daarin gesteund door Hof Amsterdam, heeft de vrouw echter niet aannemelijk gemaakt dat zij in Nederland woont. Zij heeft weliswaar een woning in Nederland, bankrekeningen bij een Nederlandse bank, een auto in Nederland en betaalt voor GWL in Nederland, maar volgens het Hof is dat onvoldoende. Daarbij overweegt het Hof dat niet aannemelijk is geworden dat zij meer dan 180 dagen in Nederland is verbleven. Voor het hebben van een fiscale woonplaats in Nederland is volgens het Hof van belang dat er een duurzame band van persoonlijke aard bestaat met Nederland, welke band niet sterker hoeft te zijn dan de band met enig ander land. Het middelpunt van iemands maatschappelijke leven dient zich daarvoor in Nederland te bevinden. Daar is hier volgens het Hof hier niet aan voldaan en daarom is de vrouw aan te merken als buitenlands belastingplichtige en moet haar Nederlandse woning belast worden in box 3.
Hof Amsterdam 28 juli 2011
hits=0= / id=1763=