Een gewoon beding van conventionele terugkeer voorziet dat het voorwerp van de schenking terugkeert naar de schenker indien de begiftigde vóór de schenker komt te overlijden en werkt als een ontbindende voorwaarde. Indien de ontbindende voorwaarde wordt vervuld, keert het voorwerp van de schenking met terugwerkende kracht terug naar de schenker. Eerder is gebleken dat Vlabel de werking van een gewoon beding van terugkeer erkent en dat de terugkeer van de geschonken goederen naar de schenker dus belastingvrij kan plaatsvinden (Standpunt nr. 16021 dd. 22.02.2016 ).
Het gewoon beding van conventionele terugkeer heeft ook nadelen, omdat de terugkeer automatisch speelt en dat kan soms onwenselijk zijn. Daarom werd in de praktijk het optioneel conventioneel beding van terugkeer ontwikkeld. De meerderheidsdoctrine is van oordeel dat indien de schenker beslist om uitwerking te geven aan het conventioneel recht van terugkeer, de fiscale behandeling dezelfde is als bij het gewoon conventioneel recht van terugkeer.
Recent echter heeft Vlabel een nieuw -afwijkend- standpunt gepubliceerd omtrent het optioneel conventioneel beding van terugkeer. Volgens Vlabel kan de optionele terugkeer worden beschouwd als een last die aan de schenking was gekoppeld, waardoor deze overdracht ontleed wordt als een overdracht onder bezwarende titel. Indien het voorwerp van de schenking een onroerend goed betreft, dan is op de overdracht volgens Vlabel aldus het verkooprecht verschuldigd (@ 10% in Vlaanderen). Hoewel het o.i. om een betwistbaar standpunt gaat, verdient het aanbeveling om daarmee rekening te houden bij de schenking van vastgoed in Vlaanderen (Standpunt nr. 16030 dd. 04.04.2016)